هشت نکته مهم در نقد سخنان 22 بهمن رئیس جمهور!

در حاشیه سخنرانی رئیس جمهور در راهپیمایی باشکوه 22 بهمن یادآوری هشت نکته مهم به آقای دکتر روحانی ضروری است.

 

دکتر امید پژوهنده گیلانی - امروز نیز همانند سالهای گذشته توفیق انجام وظیفه داشتم و همراه خانواده در راهپیمایی میلیونی 22 بهمن شرکت کردم. بسیار شیرین است که انقلاب ما به مرز چهل سالگی نزدیک می شود و ملت ما در طول این مدت با پایداری حسینی خود دوست و دشمن و آشنا و بیگانه را به حیرت و تحسین واداشته است. امروز هم ایستادگی ملت در چهره های مصمم مردان و زنان و جوانان این کشور جلوه گر بود و شعارهایی که این سو و آن سو بر پلاکاردها و بیلبوردها به چشم می خورد حکایت از اراده پولادین ملت داشت.

از زیباترین جلوه های راهپیمایی 22 بهمن امسال این بود که ملت ما بی اعتنا به تزلزل برخی از مسؤولان، امروز هم پرچم آمریکا و رژیم صهیونیستی را در میدان آزادی و در مقابل دوربین شبکه های تلوزیونی جهانی به آتش کشید. باید به این غیرت و بصیرت آفرین گفت . 22 بهمن امسال نیز با شکوه فراوان برگزار شد و ملت ما با وجود اینکه با برخی از بی عدالتی ها، مشکلات اقتصادی، زیست محیطی و غیره دست و پنجه نرم می کنند برای پاسداری از استقلال، امنیت و جمهوری اسلامی به میدان آمدند تا بار دیگر مسؤولان را شرمنده ی خود کنند.

رئیس جمهور محترم جناب آقای دکتر روحانی طبق معمول همه ساله سخنرانی کردند و بر شعار استقلال، مردمسالاری و اسلامیت تأکید نمودند. ایشان تأکید شایسته ای بر نقش انتخابات و رأی مردم در مدیریت کشور داشتند. سخنان ایشان ما را به یاد خاطره تلخ فتنه سال 88 می اندازد که برخی از سیاستمدارانِ دنیاپرست دقیقا به جنگ جمهوریت و مردمسالاری آمدند و قصد داشتند آرای اکثریت قاطع ملت را کنار بگذارند و کشور را وارد گرداب اغتشاشات کنند. با اینهمه لطف خداوند شامل حال این ملت شد و رهبری و مردم زیر بار ابطال انتخابات نرفتند و از رأی اکثریت پاسداری کردند.

اینکه امروز دولت محترم با موافقت رهبری و مردم وارد مذاکرات هسته ای شده نیز دقیقا جلوه ای از همین مردمسالاری است. به بیان دیگر رهبر انقلاب و عموم مردم به احترام اکثریت 51 درصد از شرکت کنندگان در انتخابات ریاست جمهوری که به آقای روحانی رأی دادند و برای حفظ همبستگی ملی با مذاکره موافقت کرده اند. موافقت رهبری و مردم با مذاکرات هسته ای با هدف حفظ همبستگی ملی و احترام به رأی اکثریت بوده اما بی قید و شرط نیست. مذاکره تنها یک وسیله برای تحقق خواست های مشروع ملت و گشودن گره های فروبسته است و نباید پنداشت که مذاکره به خودی خود مطلوب است.

به بیان دیگر نباید میان هدف و وسیله خلط کنیم. مذاکره تا زمانی مطلوب است که ما را به هدفمان یعنی تحقق اهداف مادی و معنوی ملت نزدیک کند. امروز آقای رئیس جمهور فرمودند: «هیچکس جز رژیم صهیونیستی با مذاکره مخالف نیست». ایشان در این سخن خود – ناخودآگاه – مذاکره را به عنوان یک امر مقدس و مسلّم فرض گرفته اند که هر کس با آن مخالف باشد اسرائیلی است!!

رویه آقای رئیس جمهور نشان می دهد که ایشان دستکم از هشت نکته مهم غفلت کرده اند که:

نخست: مذاکره به خودی خود مقدس و ارزشمند نیست بلکه تنها در صورتی که ما را به اهدافمان نزدیک کند مطلوب است. اگر روند مذاکرات به سمتی پیش برود که به «توافق بد» بینجامد چنین مذاکره ای قطعا نامطلوب و سرآغاز مشکلات بی پایان و دامنه دار خواهد بود. اگر مذاکره صرفا به برداشته شدن چند تحریم کم اثر بینجامد و تحریم های مهم و مؤثر پابرجا بمانَد این یک توافق بد و تلخ خواهد بود. تحریمها باید یکباره و کاملا برداشته شود نه اینکه غربیها تا قیامت از ما باج بگیرند و هر روز بخشی از فعالیتهای علمی و هسته ای ما را تعطیل کنند.

دوم: به نظر می رسد رژیم صهیونیستی نیز با اصل مذاکرات 5 +1 مخالفت ندارد بلکه با «تحقق منافع ملت ایران در این مذاکرات» مخالف است. بر فرض اگر خدای ناکرده مذاکرات به سمتی پیش برود که دولت ایران امتیازات فراوانی بدهد و در مقابلش دستاورد مهمی نداشته باشد رژیم صهیونیستی نیز از چنین مذاکره ای خشنود خواهد شد. بنابراین رئیس محترم جمهور باید این دو موضوع را از هم تفکیک کند. «مذاکره برای مذاکره» مطلوب نیست بلکه تنها زمانی ارزش دارد که به تحقق منافع و حفظ آرمانهای اسلامی و ملی بینجامد.

سوم: دولت محترم موظف است همبستگی ملی را حفظ کند و حتی از ظرفیت منتقدان خود برای اعمال فشار بر طرف غربی استفاده کند. اما اینکه رئیس جمهور محترم جبهه ی جدیدی برای بگومگو و اختلاف در داخل می گشاید کاری نابجاست. اینکه ایشان گاهی منتقدان خود را «بزدل» می نامد و گاهی آنان را «بی سواد» خطاب می کند و امروز «مخالفت با مذاکرات را همراهی با رژیم صهیونیستی» قلمداد می کند دقیقا حاکی از غفلت ایشان و مشاوران ایشان است.

چهارم: آقای رئیس جمهور بهتر از هر کسی می داند که اصولگرایان نیز در دوره های گذشته بارها با 5+ 1 سر میز مذاکره نشسته اند اما هیچگاه اینگونه به غربیها «امتیازات مجانی» نداده اند. یادمان باشد که دکتر لاریجانی و دکتر سعید جلیلی در دوره آقای احمدی نژاد تلاشهای بسیاری در قالب مذاکره انجام دادند تا جایی که طرفهای غربی به تدریج آماده امتیاز دادن شده بودند اما اغتشاشات سال 88 رخ داد، غریبها جرأت پیدا کردند و از امتیاز دادن خودداری نمودند و تلاشها به شکست انجامید. در واقع مقصر اصلی در ناکام بودن مذاکرات هسته ای در دوره احمدی نژاد، همان خائنانی هستند که آتش فتنه 88 را شعله ور کردند و به اقتصاد و اعتبار بین المللی کشور آسیبهای جبران ناپذیری وارد کردند. فتنه گران بودند که غرب را برای تحمیل تحریم ها جسور کردند. تدبیر و امید اقتضا می کند که رویه ای در پیش گرفته شود که از این پس کسی به خود جرأت ندهد با ابزار تشویش اذهان عمومی و اغتشاش به جنگ با جمهوریت و اسلامیت نظام بیاید و خسارتهای جبران ناپذیر به منافع ملی وارد کند. اینجاست که ضرورت محاکمه و مجازات قاطعانه سران فتنه خود را نشان می دهد.

پنجم: آقای روحانی بهتر از هر کسی می داند که اصولگرایان با اصل مذاکرات مخالفتی نداشته و ندارند بلکه به چگونگی مدیریت مذاکرات و دادنِ امتیازات غیر ضروری به غرب همزمان با افزایش تحریمها انتقاد دارند. سخن اصولگرایانِ شیردل و باسواد اینست که چرا دولت محترم همزمان با افزایش تحریمها، به غرب امتیاز می دهد و چرا به جای «تدبیر و امید» به «تمدید و امید» دل خوش کرده است؟!

ششم: دولت محترم در حین انجام مذاکره باید به رعایت حساسیتهای اقشار انقلابی داخل کشور نیز توجه کرده، در اثنای مذاکرات با غرب از هنجارشکنی پرهیز نماید. ملت ما برای حفظ استقلال خود صدها هزار شهید و بیش از یک میلیون جانباز تقدیم کرده است. دولت آمریکا در ریختن خون یکایک شهدای ما مشارکت مستقیم یا غیرمستقیم داشته است و مردم ما این حقیقت را فراموش نخواهند کرد. انتظار می رود انجام مذاکرات هسته ای با آمریکاییها به نحوی نباشد که عواطف خانواده های شهدا و مردم انقلابی جریحه دار گردد. وقتی آقای رئیس جمهور بدون اینکه ضرورتی در کار باشد با رئیس جمهور آمریکا گفتگوی تلفنی می کند یا وزیر خارجه بدون اینکه ضرورتی باشد با آقای جان کری پیاده روی می کند قشر گسترده ای از مردم ما این کارها را ساختارشکنی عمدی یا دهن کجی به شهدا تلقی می کنند. این مردم همان کسانی هستند که ولی نعمت مسؤولان هستند و جان و مال و آبروی خود را برای انقلاب نثار کرده اند. روا نیست دولتی که با آرای این مردم روی کار آمده به حساسیتها و عواطف پاک این مردم بی توجهی کند تا فلان جریان سیاسی خوشحال شود. اگر آمریکاییها بخواهند با ما به یک «توافق خوب» برسند تماس تلفنی آقای روحانی با اوباما یا پیاده روی آقای ظریف با جان کری تاثیری بر تصمیم آنان نخواهد داشت اما در شکستن دل صدها هزار خانواده شهدا تاثیر فراوانی دارد.

هفتم: رفتارهای ساختارشکنانه سیاستمداران و تظاهر بیش از اندازه به صمیمت با دولتمردان آمریکا صرفنظر از اینکه ضرورتی ندارد موجب می شود بسیاری از مردم انقلابی ما که تا دیروز به عملکرد دولت در مذاکرات خوشبین بودند روز به روز بدبین تر شوند. اگر این روندهای ساختارشکنانه که نوعی دهن کجی به شعارهای استکبارستیزانه انقلاب تلقی می شود ادامه یابد مردم ما درباره استمرار حمایت از تیم مذاکره کننده دچار تردید جدی خواهند شد به ویژه که می بینند لبخندهای مسؤولان ما نه تنها از تحریمها نکاسته بلکه در دو سال گذشته تحریمهای جدیدی نیز بر ما تحمیل شده است.

هشتم: قشر گسترده ای از مردم انقلابی نگرانند که مبادا اقدامات ساختارشکنانه آقای ظریف با هدف تطهیر چهره استکبار جهانی و زمینه سازی برای گامهای نامیمون در آینده انجام می شود. این رفتارها در درازمدت به انگیزه و روحیه انقلابی جامعه آسیب می زند و چه بسا استقلال کشور را به تدریج با خطر مواجه سازد. دولت محترم باید توجه کند که احساس غرور ملی، انگیزه و روحیه انقلابی در واقع موتور محرک همه فعالیتهای مثبت در کشور تلقی می شود. با تضعیف این انگیزه و غرور مقدس و انقلابی، روحیه شرمندگی، پشیمانی، بی هدفی و کسالت در جامعه جایگزین خواهد شد که موجب کاهش چشمگیر در بازدهی همه فعالیتهای سیاسی، فرهنگی و اقتصادی می گردد. اگر با زیر سؤال بردن شعارهای اصلی انقلاب همچون استکبار ستیزی، احساس غرور ملی و انگیزه تلاش و جهاد در جوانان ما فروکش کند بعدها نمی توان آن را بازسازی کرد. بنابراین منطقی نیست که برای مذاکراتی که هنوز معلوم نیست به نتیجه مطلوب برسد همه پل های پشت سر را خراب کنید.

22 بهمن 1393