تحلیل نقش اصولگرایان در انجام یک توافق هسته ای خوب

تیم آقای روحانی و شخص آقای ظریف در مذاکرات قبلی در دوره آقای خاتمی برای اینکه جناح سیاسی شان در انتخابات بعدی پیروز شود دچار ذوق زدگی برای «انجام توافق به هر قیمتی» بودند و فریب بزرگی از غربیها خوردند.

امید پژوهنده گیلانی - اگر «توافق هسته ای خوب» انجام شود اصولگرایان در آن سهم بزرگی دارند بی تردید اگر این بار تیم آقای روحانی بتواند بر خلاف دفعه قبل که فناوری هسته ای را دچار تعلیق و توقف کرد، به توافق خوبی دست یابد بی تردید تا حد زیادی مرهون نقدهای اصولگرایان خواهد بود.

کسانی که مستند «من روحانی هستم» را با دقت مشاهده کرده اند می دانند که تیم آقای روحانی و شخص آقای ظریف در مذاکرات قبلی در دوره آقای خاتمی برای اینکه جناح سیاسی شان در انتخابات بعدی پیروز شود دچار ذوق زدگی برای «انجام توافق به هر قیمتی» بودند و فریب بزرگی از غربیها خوردند. اما این بار که آقای روحانی به عنوان رئیس جمهور وارد عرصه مذاکره شده و آبرویش را کف دست گرفته امیدواریم تیم ایشان از تجربه گذشته درس گرفته باشند و به برکت نظارت کلان رهبری و نقدهای تیزبینانه منتقدان بتوانند یک «توافق هسته ای خوب» را عملی کنند.

چرا اصولگرایان سهم بزرگی در «توافق خوب» دارند؟ اینکه می گوییم اصولگرایان سهم بزرگی در دستیابی به یک «توافق خوب» دارند به این خاطر است که اگر نقدهای اصولگرایان نباشد معلوم نیست تیم آقای روحانی به خودی خود انگیزه و توان روحی لازم برای تحقق یک توافق خوب را داشته باشد. اگر ترس از نقدهای اصولگرایان نباشد ممکن است تیم آقای روحانی مجددا فریب غرب را بخورد و به « توافق بد» تن بدهد و منافع ملی را فدا کند. بنابراین نقدهای اصولگرایان موجب بهبود در «کیفیت توافق» خواهد شد.

روشن است که توافق خوب دستکم سه شرط دارد: اولا هیچ امتیاز غیرضروری به طرف غربی داده نشود. ثانیا به همان میزان که امتیاز می دهیم یا بیش از آن امتیاز بگیریم. ثالثا عزت ملی و روحیه استکبارستیزی را – که سرمایه معنوی ملت است- نیز پاسداری کنیم و معامله با آمریکا درباره تحریمها و فناوری هسته ای به عنوان نقطه شروعی برای سازش با غرب بر سر مسایل اساسی انقلاب تلقی نشود.

آقای دکتر ظریف گرچه در اظهارنظرهای دیپلماتیک بسیار فصیح و بلیغ هستند و مهارت بالایی در رساندن صدای ملت ایران به جهان دارند و از این نظر بسیار شایان تقدیرند اما معلوم نیست خط قرمزهای ایشان در مذاکرات کجاست؟ اینکه مذاکره کننده ایرانی دارای بیانی شیوا باشد لازم است ولی کافی نیست. اگر خط قرمزها به درستی تعیین یا رعایت نشود ممکن است امتیازات غیرضروری بسیاری بدهیم ولی دستاوردهای محدود و نمایشی داشته باشیم.

اگر ترس از نقدهای اصولگرایان نباشد بعید نیست تیم آقای روحانی مجددا همه پیشرفتهای هسته ای را تعلیق کنند. نکته دیگری که بسیار مهم است اینست که اگر تیم آقای روحانی بتوانند به توافق خوبی برسند قطعا باید از دولت احمدی نژاد نیز سپاسگزاری کنند زیرا اگر 19000 سانتریفیوژی که در دوره احمدی نژاد تولید شد و پیشرفتهای شتابنده هسته ای و ماهواره ای که در زمان احمدی نژاد تحقق یافت نبود محال بود غرب تن به «مذاکره جدی» با دولت آقای روحانی بدهد.

فراموش نکنیم که غربیها وقتی حاضر به «مذاکره جدی» با امثال آقای روحانی شدند که سرسختی اصولگرایان و پیشرفتهای عظیم هسته ای ایرانیان در دوره احمدی نژاد را مشاهده کردند. اگر اینهمه سانتریفیوژ و تأسیسات فوردو و غیره نبود غربیها به هیچ وجه با هیچ دولتی وارد مذاکره جدی نمی شدند. گرچه هنوز هم معلوم نیست چقدر جدی اند.

انتهای پیام/